فعال کمکی (معین)
افعال کمکی یا معین (auxiliary verbs) معمولاً قبل از یک فعل دیگر (فعل اصلی) در جمله قرار می‌گیرند و کارشان کمک به فعل اصلی جمله در تشکیل عبارات فعلی می‌باشد.
افعال کمکی را می‌توان به دو دسته تقسیم نمود:
|
افعال کمکی اصلی |
be, have, do |
|||||
|
افعال کمکی وجهی |
|
ویژگیهای افعال کمکی
الف) افعال کمکی اصلی
حالت سوم شخص مفرد (-s form)، گذشته ساده و اسم مفعول (قسمت سوم فعل) آنها نامنظم (بی قاعده) است:
|
past participle |
past tense |
-s form |
be: have: do: |
| been
had done |
was / were
had did |
is
has does |
ب) افعال کمکی وجهی
1- در حالت سوم شخص مفرد (بر خلاف افعال معمولی) -s نمی‌گیرند:
-
She can play the piano quite well. (not: She cans ...)
-
He must work harder. (not: He musts ...)
2- در جملات پرسشی و منفی، از فعل کمکی دیگری استفاده نمی‌کنند:
-
What would you buy if you won the lottery?
(not: What did you would buy ...)
3- هیچگاه to بعد از آنها قرار نمی‌گیرد (به استثنای ought to و used to):
-
You should phone the police immediately. (not: you should to phone ...)
4- هیچگاه -ed یا -ing نمی‌گیرند:
musting, musted
5- هیچگاه با همدیگر به کار برده نمی‌شوند:
-
I might could wash the car.
قابلیت های مختلف افعال کمکی
1- برای منفی کردن یک جمله کافی است پس از فعل کمکی، not اضافه کنید و یا از حالت مخفف آن استفاده کنید:
She will come → She will not (won't) come.
2- برای پرسشی کردن یک جمله، فعل کمکی را قبل از فاعل جمله قرار دهید:
She will come → Will she come?
3- گاهی می‌توان فعل اصلی پس از فعل کمکی را حذف کرد به شرط آنکه معنی آن (با توجه به شرایط) واضح باشد:
-
'Will she come tonight?' 'No, she can't.' (='she can't come.')
-
'I've never been to China. Have you?'
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: آموزش گرامر انگلیسی ، ،
برچسب‌ها: